Obrzęk tłuszczowy, zwany również lipoedemą, jest to schorzenie polegające na nieproporcjonalnym, aczkolwiek symetrycznym gromadzeniu się tkanki tłuszczowej w tkance podskórnej. Dotyczy najczęściej kończyn dolnych. 
Przeważnie obserwuje się go u kobiet. Najczęściej pojawia się tuż po okresie dojrzewania, u kobiet w ciąży, a także w okresie okołomenopauzalnym. Prowadzi do znacznego zwiększenia obwodu kończyn dolnych w zakresie ud oraz podudzi. Powoduje znaczne dysproporcje w sylwetce, co niejednokrotnie jest przyczyn wielu kompleksów zwłaszcza, że dolegliwości nasilają się wraz z upływem czasu. Lipoedema może występować zarówno u osób szczupłych jak i otyłych, z uwagi na to, że istotą obrzęku tłuszczowego nie jest nadmiar tkanki tłuszczowej, ale jej nieprawidłowe, patologiczne  rozmieszczenie.

Jak dotąd nie poznano dokładnych przyczyn powstawania lipoedemy. Uważa się jednak, że rolę w genezie obrzęku tłuszczowego odgrywają predyspozycje genetyczne, a także niektóre zaburzenia hormonalne. Koniecznie należy odróżnić, zróżnicować obrzęk tłuszczowy od otyłości. Osoba otyła ma równomiernie rozmieszczoną tkankę tłuszczową ( kolokwialnie mówiąc, taka osoba jest cała „gruba” Pacjentka lipoedemą górną część tułowia ma szczupłą, niestety problem nagromadzonej tkanki tłuszczowej zaczyna się od bioder, pośladków oraz monstrualnych ud i podudzi.
Cechą odróżniającą osoby z lipedemą są stopy i dłonie wolne od obrzęku.

Wyróżniamy dwie postacie tego obrzęku:

 - pierwsza postać przypomina swoim wyglądem bryczesy, spodnie do jazdy konnej. Obrzękiem objęty jest pas biodrowy, uda aż do kolan; olbrzymie nawisy tłuszczowe po przyśrodkowej stronie kolan.

 - postać druga to spodnie „ sindbady”, nagromadzone zwały tłuszczu, spływają z pasa biodrowego na całe kończyny, tworząc olbrzymie kolumny z kołnierzami tłuszczowych grud, lecz bardzo ładne pozostają wolne od obrzęku, stopy.

Często u obu postaci widać jeszcze duże zwisy tłuszczowe po przyśrodkowej stronie pachwin.

Obrzęki tłuszczowe zaliczają się w poczet obrzęków wrażliwych bardzo na ból.

Kończyny objęte obrzękiem tłuszczowym wykazują zwiększoną tendencję do siniaczenia.

• Przy niewielkim nacisku, uderzeniu lub dotknięciu skóry, mogą tworzyć się na skórze ud i podudzi krwawe wylewy podskórne, dochodzi do częstych wynaczynień.

• Skóra kończyn dolnych jest delikatna, cienka, mało elastyczna, często pofałdowana, łatwiej tworzą się w jej obrębie pajączki naczyniowe.

Skóra często jest zimna

Dotknięte okolice są wrażliwe na bodziec zewnętrzny

Po dłuższym staniu może powstawać obrzęk wrażliwy na ucisk

Ból nasila się w ciągu dnia, zwłaszcza po długim staniu

Schorzenie przebiega w trzech stadiach:

Skóra jest gładka, jak szkło, tkanka podskórna ma charakter galaretowaty, gumowaty. Skóra na powierzchni zmieniona patologicznie, forma górek, dziurek, styropianu. Skóra ma charakter grubych węzłów. Na przyśrodkowej części kolan występują nawisy, powierzchnia skóry zdeformowana, występują wylewy krwawe po drobnych urazach, co jest wynikiem łamliwości tętniczek. Dochodzi do rozszerzenia naczyń żylnych- trudniejszy odpływ w kierunku serca. Do przestrzeni pozakomórkowej dochodzi więcej płynu  zalega balast obowiązkowo-limfatyczny. Skóra jest zimna, dalszym następstwem są zastoiny krwi żylnej pomimo pracy pompy stawowo-mięśniowej. W obrębie żyłek panuje wzmożone napięcie tkanek ściany tych naczyń.

Znaczenie terapii przeciw-zastoinowej przy obrzęku tłuszczowym.

Redukcja bólu i nadwrażliwości na dotyk (efekt po kilku dniach),
Likwidacja zastoiny płynów w tkankach,
Redukcja tkanki tłuszczowej (efekt po kilku miesiącach).
Zastosowanie KTP sprawdziło się w terapii obrzęku tłuszczowego. Koncepcja leczenia dwufazowego, na której opiera się KTP, pozwala na możliwie największą „redukcję objętości obrzęku” poprzez usprawnienie procesów mikrokrążenia zaburzonych przez obrzęk tłuszczowy.

Cele terapii

• redukcja bolesności

• zmniejszenie obrzęku tłuszczowego

• redukcja tkanki tłuszczowej poprzez terapię kompresyjną (ale w dłuższej perspektywie)

Przebieg terapii

Kolejność postępowania jak w pierwszej koncepcji z zachowanymi węzłami chłonnymi.

Przy obrzękach tłuszczowych stosuje się również z dużym powodzeniem liposukcję. 

Polskie Towarzystwo Limfologiczne zaleca zarówno przed jaki i po zabiegach liposukcji zastosowanie kompleksowej terapii przeciwobrzękowej.

Co do ilości i serii zabiegów dostosowuje się indywidualnie do danego przypadku.

Liposukcja, odsysanie tłuszczu, – kosmetyczny, inwazyjny zabieg polegający na usunięciu tkanki tłuszczowej z różnych okolic  ciała (brzucha, ud, pośladków, rzadziej szyi, pleców, ramion).

Procedura  modelowania ciała nie kończy się wraz z zabiegiem liposukcji. Żeby dojść do pełnego efektu konieczne jest postępowanie po zabiegu. Należy rozpocząć jak najszybciej terapię zachowawczą w 3-4 dobie po zabiegu.

Jedynym w pełni bezpiecznym i właściwym postępowaniem terapeutycznym jest stosowanie kompleksowej fizykalnej terapii przeciwobrzękowej (manualny drenaż limfatyczny + kompresjoterapia pneumatyczna+ kompresjoterpia opatrunkowa,  +kinezyterapia. Poprawne przeprowadzenie terapii przeciwobrzękowej w warunkach ambulatoryjnych czy stacjonarnych zwykle daje znaczące efekty i prowadzi uzyskania optymalnego efektu.  Terapia ta ma na celu jak najszybsze zniwelowanie obrzęku występującego po zabiegu, a także uruchomienie naruszonych tkanek w celu przyspieszenia ich regeneracji.